„Powrót
Zarosłą ścieżką –
Fiołki.”
Bakusui

Dziś dzielę się wierszem A. Przemyskiej „Rozmowa nad kaszką”, który ma dla mnie szczególne znaczenie, bo czytała mi go często moja Mama. To słowo – poezja nieustannie mi smakuje. Dziękuję Mamusiu. Życzę smacznego:)

„- Czy lubisz mnie, mamo, troszeczkę?

A jeśli „ tak”- to jak?

– Lubię cię jak koteczkę białą,

którą w ramionach pieszczę.

– To mało.

 Powiedz, jak jeszcze?

– Lubię cię jak gałązkę zieloną,

która wystrzela w niebo listkami.

– Listki opadną.

Takie lubienie to na nic.

– Lubię cię jak biedronkę,

kiedy ta tuż przed lotem

lekkim skrzydełkiem rusza.

– Nie chcę! Biedronka jest mała,

a ja jestem duża.

– Lubię cię jak chmurkę

różowiejącą w blasku promieni.

– Chmurka jest beksa,

w deszczową łzę się zmieni.

– Lubię cię….

Nie, nie lubię, lecz kocham.

– Kochasz? Jak co? Mów szybko

O, spójrz już kaszkę łykam.

– Kocham jak świat cały,

ty mój dzióbku od starego czajnika.”