„Codzienne życie pełne jest małych światełek, które nie pozwalają nam dostrzec wielkiego światła.”
Tiziano Terzani

Jaka jest prawda o nas samych?

Tiziano Terzani odkrywa:

„Zasięg naszego umysłu skurczył się do niewiarygodnych rozmiarów – tak samo jak nasza wolność. Najczęściej kierujemy się reakcjami. Reagujemy na to, co się nam przytrafia, reagujemy na to, co czytamy, co widzimy w telewizji, co ktoś nam powie. Reagujemy zgodnie z ustalonymi modelami kulturowym: i społecznymi. I coraz częściej reagujemy automatycznie. Nie mamy czasu, żeby postępować inaczej. Istnieje już jakaś wyznaczona droga. Ruszamy tym szlakiem.”

Kim jestem?

Rośliny ani zwierzęta nie zadają sobie takiego pytania. My wręcz przeciwnie – i chyba często. Czy to, co mnie otacza to też jestem „ja”, czy raczej „ja” jest poza-tym-wszystkim?

Prawda o mnie ukryta jest w kroplach wody, które zatrzymują się na trawach, mieniąc się kolorami. Nieoczywista, różnorodna, zaskakująca. Z jednej strony – tymczasowa, z drugiej – trwała, bo przecież te krople powstają każdego dnia, nie inaczej.

Idąc do lasu mam czas na takie-sobie-myślenie i nie-myślenie wcale. Wtedy odpoczywam, zespajam się z zewnętrzem. Chłonę, nasłuchuję, dostrzegam i uświadamiam sobie całe to piękno…

To mi wystarczy.

Ten moment.

Ulotność.

Chwila właśnie.