06.10.2022

„Najprostsza droga do wszechświata biegnie przez leśną dzicz.”
 John Muir

Jesteśmy na Szkolnych Warsztatach Astronomicznych, gdzie uczniowie Liceum Ogólnokształcącego nr 13 z Wrocławia oraz kilkoro z innych szkół zgłębiają tajniki astronomii w praktyce. Poznają mapę nieba, uczą się, jak obsługiwać teleskop, obserwują obiekty widoczne nocą, mierzą zanieczyszczenie świetle, robią solarygrafie, wędrują ścieżką planetarną, słuchają wykładów, a przy tym regenerują siły w cudnych okolicznościach przyrody.

Góry Izerskie temu sprzyjają. Jesteśmy w Izerskim Parku Ciemnego Nieba.

Wczoraj do obserwacji dołączyła grupa dzieci z Zespołu Szkół Integracyjnych nr 6 z Wrocławia. Dzieci były zachwycone widokiem Księżyca z kraterami, Jowisza z księżycami czy Saturna z jego bajkowymi pierścieniami. Ale były też poruszone ciemnością i miały wrażenie, że pod lasem ktoś stoi…

Ciemność może nie kojarzyć się pozytywnie. Wiele bajek i historii opowiadanych nam w dzieciństwie to historie o tym, że ciemność straszy, że ktoś się czai. Może łączyć się przykrymi emocjami: lekiem, przerażeniem, paniką. Zazwyczaj boimy się ciemności…

Trudniej wtedy o pozytywne nastawienie do niej. A dopiero w ciemności dobrze śpimy, uwalnia się melatonina, która sprawia, że nasz organizm potrafi się zregenerować i nabrać sił na kolejny intensywny dzień.

A jeszcze, gdy do tej ciemności dołożymy wilka…to już wyobraźnia uruchamia skojarzenia ze złym…

Właśnie wczoraj wyszliśmy na spacer do lasu rano, po 6.00. Było rześko ale różowiejące niebo zachęcało. Ubrani właściwie, zakamuflowani wędrowaliśmy ścieżką w stronę Hali Izerskiej.

Niedaleko schroniska, na oszronionym mostku spostrzegliśmy ślady…nie ludzkie ale zwierzęce…nie psa choć podobne ale zdecydowanie większe i w charakterystycznym, symetrycznym rozstawieniu opuszków palcowych…sznurując…psy tego nie potrafią…

To tropy wilków!

Ależ zaskoczenie, ależ ekscytacja. Świeżutkie! Musiały nas widzieć, czuć…choć jeszcze było szaro, mimo wszystko nie skradaliśmy się, rozmawialiśmy.

Uznaliśmy, że nie ma co liczyć na rykowisko….już po…to kto nas zaskoczy?

A jednak…totalne zaskoczenie…

Zrobiliśmy kilka zdjęć i poszliśmy dalej.

Nasze drogi się skrzyżowały. Byliśmy blisko…

Gdy opowiadasz o prawie-spotkaniu z wilkami, pierwsza emocja to trwoga: uważajcie! Wczoraj dzieci przy teleskopach, gdy im powiedzieliśmy o wilkach, też najpierw krzyknęły ale pani nauczycielka wspomniała o Adamie Wajraku, który odczarowuje obraz wilka…

Warto poznać ich zwyczaje i zmieniać swoje nastawienie do nich.

Oswajanie naszych lęków to pierwszy krok do uznania, że jesteśmy częścią natury, tej ciemnej, nieodgadnionej, nieokiełznanej, cudownej…

Na izerskich ścieżkach
W stronę Hali Izerskiej
Na Hali Izerskiej
Na Hali Izerskiej
Izerskie bogactwo
Świat jesiennych barw

Komentarze(0):

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Idź do góry