„Koniec roku –
Wszystkie kąty
Tego niestałego świata
Zamiecione.”
Basho

Słowo, z którym kończę ten rok to WDZIĘCZNOŚĆ. Za to, co było, co jest i będzie. Za każde spotkanie w czasie mojego tu półwiecza na świecie😊 Ten rok był i jest dla mnie przygodowy i podróżniczy. Niezwykłe…trudno w jednej ramie zawrzeć.

Dlatego dziś posiłkuję się poezją:

Jest taka wdzięczność kiedy chcesz dziękować
lecz przystajesz jak gapa bo nie widzisz komu
a przecież sam nie jesteś płacząc po kryjomu
Niewidzialny jest z tobą co jak kasztan spada
jest taka wdzięczność kiedy chcesz całować
oczy włosy niewidzialne ręce
powietrze deszcz co chlapie
zimę saneczki dziecięce
dom rodzinny co spłonął z portretem bez ucha
rozstania niby przypadkowe
kiedy żyć nie wypada a umrzeć nie wolno
jest taka wdzięczność kiedy chcesz dziękować
za to że niosą ciebie nieznane ramiona
a to czego nie chcesz najbardziej się przyda
szukasz w niebie tak tłoczno i tam też nie widać

Jan Twardowski

A jutro…zobaczymy, co przyniesie…

Pięknego Nowego Roku 2025!

Zdjęcie tytułowe autorstwa Tomka Mrozka, luty 2024 w Chinach.